Park Guell w Barcelonie 6 maja 2024 roku
Jeżeli Barcelona, to koniecznie Park Guell! Sprawdźcie, dlaczego warto go odwiedzić!
Park Guell zaprojektował wybitny kataloński architekt - Antoni Gaudi dla swojego przyjaciela, przedsiębiorcy Eusebi'a Guella. Guell w czasie swoich podróży zauroczył się koncepcją angielskich osiedli-ogrodów i postanowił tę koncepcję przenieść do Barcelony. Na przełomie XIX i XX wieku Barcelona była prężnie rozwijającym się gospodarczo miastem, z zamożnymi właścicielami przedsiębiorstw. W założeniu mieli to być ludzie światli, wrażliwi na sztukę, kulturę, zauroczeni secesją - a jednocześnie potrzebujący intymności, kontaktu z naturą po dniach spędzonych w pracy w gęsto zabudowanym śródmieściu, wytchnienia. To z myślą o nich powstała dzielnica dziś znana jako Park Guell - zbocze góry wznoszącej się na północy Barcelony miało mieścić około 60 luksusowych willi otoczonych śródziemnomorską zielenią.
Niestety koncepcja nie sprawdziła się, możni nie chcieli mieszkać w rezydencji, później przyszły trudne czasy dla gospodarki światowej. Do 1922 roku wybudowano zaledwie pięć budynków, w tym stróżówkę i dom Gaudiego, w którym Gaudi mieszkał do czasu przeprowadzki w pobliże wznoszonej Sagrady Familii. Wówczas teren wykupiło miasto i otworzono ogólnodostępny, publiczny park.
Co z założeń Guella i Gaudiego warto podkreślić? Od wejścia przez główną bramę trafiamy do miejsca określanego jako "teatr grecki" - to otoczona falistą ławką przestrzeń mająca służyć realizacji przedstawień teatralnych w plenerze, pod nią zaplanowano hale targowe przedzielone kolumnami zbierającymi jednocześnie wodę deszczową z wyższych poziomów parku:
Ławka z widokiem na bramę i pawilony wejściowe - przywodzącymi na myśl słodkie domki niczym z baśni - w rzeczywistości użytkowe, to popularne miejsce dla tzw. selfie i sesji fotograficznych.
Osobiście nie przypadła mi do gustu - nadmiar turystów w tym miejscu uniemożliwia relaks, a w pozostałych częściach parku widoki były chyba nawet lepsze, z pewnością przyjemniejsze w odbiorze, bo mniej stresujące...
Pomiędzy biegami schodów prowadzących od bramy wejściowej do "teatru greckiego" znajdują się rzeźbione "wysepki" - w kształcie groty, w kształcie węża z flagą Katalonii w tle i w kształcie smoka. W rzeczywistości wysepki te maskują zbiornik na deszczówkę.
Wyżej warto zwrócić uwagę na liczne schody wijące się po terenie całego parku, tarasy, organiczne (typowe dla architektury Gaudiego) detale podcieni:
Czas umilają liczni muzycy:
W wielu miejscach zaaranżowano przestrzenie wspólne - ławki, plac zabaw, boiska, stoły piknikowe, w kilku miejscach znajdowały się źródełka z wodą:
Z wyższych poziomów widać sąsiednie góry, w tym Tibidabo z kościołem na szczycie i Turó de la Rovira z bunkrami, o których jeszcze Wam napiszę:
Wrażenie na mnie zrobiła śródziemnomorska roślinność w Polsce znana jako egzotyczna, dostępna jako kwiaty doniczkowe:
W parku mieszkają także papużki:
Ciekawym miejscem jest Wzgórze Trzech Krzyży - to wzniesienie ma niemal 200 m n.p.m. i miał się tu znajdować kościół przeznaczony dla mieszkańców rezydencji. Postanowiono zachować "sakralny" charakter miejsca i wkomponowano we wzgórze trzy krzyże symbolizujące kalwarię - Gaudi był bowiem zagorzałym katolikiem.
Podsumowując: polecam gorąco odwiedzenie Parku Guell w Barcelonie, to punkt obowiązkowy, nie pożałujecie. Jeszcze niedawno część parku była udostępniona bezpłatnie, aktualnie należy kupić bilet, normalny kosztuje 10 euro - ale pamiętajcie, żeby zrobić to z kilkudniowym wyprzedzeniem, zarządzający obiektem dbają, by jednocześnie w parku przebywała taka ilość ludzi, która nie przeszkadza w spokoju korzystać z dostępnych atrakcji. Ja w parku spędziłam ok. 2 godzin i gdyby nie napięty plan zwiedzania i bilety kupione do kolejnych miejsc - z pewnością byłabym w parku dłużej.
A co jeszcze robiłam w Barcelonie?
Komentarze
Prześlij komentarz