Darii podróże małe i duże...

Podczas wiosennego zwiedzania Sobkowa, miejscowości (a w 2025 roku Sobków ma ponownie otrzymać prawa miejskie po przeszło 150 latach!) w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, mniej więcej w połowie drogi między Kielcami a Jędrzejowem, zaraz po minięciu Chęcin, odwiedziłam m.in. pozostałość po dawnym cmentarzu żydowskim, które Polacy nazywali kirkutami: Oglądałam zdjęcia z sobkowskiego kirkutu pochodzące sprzed kilku lat i był on wówczas w opłakanym stanie. Aktualnie droga poprowadzona tuż obok cmentarza jest świeżo wyremontowana, być może w związku z tym zadbano też o teren zabytku: przystrzyżona trawa i krzewy, brak śmieci, czytelne tablice i oznaczenie, że kirkut figuruje na liście zabytków województwa świętokrzyskiego: O żydowskim cmentarzu w Sobkowie nie wiadomo wiele. Powstał prawdopodobnie w końcu XVIII wieku, a większość macew pochodzi z wieku XIX i początku XX wieku. Ostatnie pochówki to wiosna roku 1942 - tuż przed zagładą tutejszych Żydów w Treblince. Oficjal...

Po zachodniej stronie województwa świętokrzyskiego, w rejonie Włoszczowy, Jędrzejowa, Pińczowa przetrwało dosyć sporo poszlacheckich dworków i pałaców. Aktualnie ich losy są różne, część jest zupełnie zrujnowana, część stale użytkowana. A dworek w Ludyni koło Krasocina w powiecie włoszczowskim od pewnego czasu zyskuje nowe - dawne oblicze: Dworek nie jest typowy, ponieważ w przeciwieństwie do większości przetrwałych dworków w województwie świętokrzyskim jest drewniany. Do niedawna był otynkowany, ale obecni właściciele przywrócili drewnianą okładzinę zewnętrznych ścian, a także naprawili dach z gontu. Pięknie prezentuje się także niewielki ganek z symetrycznymi kolumienkami: Budynek pochodzi z połowy XVIII wieku, kiedy to użytkowali go przedstawiciele średnio zamożnej szlachty, ale stoi na piwnicach wcześniejszych zabudowań, być może niewielkiego zameczku obronnego. W XV-XVI wieku właścicielami Ludyni była rodzina Szafrańców i jak znaczna część rodów szlacheckich w rejonie - z...

O tym, że część bajecznego Ponidzia osadzona jest na rzadko spotykanych w Polsce skałach gipsowych, pisałam przy okazji tekstu o rezerwacie przyrody Przęślin koło Wiślicy ( https://dariipodroze. blogspot.com/2024/06/rezerwat- przeslin-koo-wislicy-11-maja. html ). Dziś natomiast pora opowiedzieć, że część Ponidzia zbudowana jest z... lessu! Można się o tym przekonać w wąwozie lessowym między miejscowościami Mozgawa i Młodzawy na południe od Pińczowa, na drodze do Chrobrza: Przez środek wąwozu poprowadzona jest droga dojazdowa między wsiami. Ja poszłam do wąwozu z Mozgawy pieszo, co zajęło mi dosłownie kilka minut, ale w czasie spaceru mijały mnie samochody. Na wyminięcie się dwóch aut nie byłoby tu raczej szansy. W czasie przejazdu samochodem trudno także przyjrzeć się walorom lessu. Less jest niezwykle plastycznym materiałem, umożliwił on drążenie podziemi w Sandomierzu ( https://dariipodroze. blogspot.com/2023/08/ podziemna-trasa-turystyczna-w. html ) i Opatowie ( https://dariipodroze...

Jednym ze sposobów zwiedzania średniowiecznego miasteczka Chęciny położonego kilkanaście kilometrów od stolicy województwa świętokrzyskiego, Kielc, jest Ścieżka Mnicha. A jednym z obiektów, do którego Ścieżka Mnicha prowadzi turystów, są zabudowania klasztoru żeńskiego, niegdyś klarysek, dziś Bernardynek: Klasztor żeński w Chęcinach zaczął się naturalnie zawiązywać na początku XVII wieku przy funkcjonującym już wcześniej klasztorze męskim, franciszkańskim. Do oficjalnego wprowadzenia klarysek do miasta przyczyniło się przekazanie kamienicy przy dzisiejszej ulicy Małogoskiej przez zamożnego mieszczanina Sebastiana Fodygę na potrzeby klasztoru oraz przekształcenie niewielkiego kościółka szpitalnego w kościół klasztorny. Po Potopie Szwedzkim klasztor ujednolicono, rozbudowano i ogrodzono murem. Za murami znajduje się m.in. sad i ogród.  Kościół pw. św. Marii Magdaleny przebudowany pod koniec XVII wieku w stylu barokowym właściwie nigdy później nie był zmieniany i możemy go ogląda...